| Trubadur 3(24)/2002 |
Tarihi günümüzde birçok ilk oyunculardan birinci yarış ile tek yatırım yapılmıştır. The drug's pharmacokinetics https://nongcothanhbinh.com/79495-tamoxifen-hexal-kaufen-86002/ are complex and include the following: absorption; distribution; elimination; and hepatic and renal metabolism. The other type of food allergy is known as an intolerance.
The antibiotic drugs are often used in the form of tablets which are taken by mouth. Current pharmacological treatment largely focuses on the use of abortive http://discover-ruegen.org/2426-amoxicillin-1000-preis-10-stück-85405/ medications in combination with analgesics ([@b15]). Valtrex generic,valtrex drug information,valtrex price,generic valtrex.
Dietrich Fischer-Dieskau
Dietrich Fischer-Dieskau to jeden z najbardziej wszechstronnych śpiewaków operowych, nie tylko w swoim gatunku głosu – barytonie, ale w całej powojennej historii opery. W jego repertuarze znajduje się wiele partii barytonowych z oper niemieckojęzycznych oraz z włoskiego repertuaru operowego. Nagrywał on również wiele pieśni i kantat – szczególnie Bacha oraz niemiecką pieśń romantyczną.
Dieskau rozpoczął edukację muzyczną od nauki gry na fortepianie, potem brał lekcje śpiewu u dwóch nauczycieli. Naukę przerwała II wojna światowa, podczas której Fischer-Dieskau znalazł się w alianckim obozie dla jeńców niemieckich we Włoszech. Ale nawet tam nadal dokształcał się – ćwiczył śpiew na podstawie znalezionych na miejscu partytur. Tam organizował również amatorskimi siłami koncerty. Wykonano między innymi oratoria Bacha i Schütza. Po zakończeniu wojny Dieskau rozpoczął swoje koncerty w Berlinie. Pierwszym cyklem, jaki wykonał, był cykl pieśni Franza Schuberta Die schöne Müllerin – Piękna młynarka.
Cykl tych pieśni Schuberta jest – w przeciwieństwie do późniejszych – dość pogodny w nastroju. Pieśni Schuberta nie były pieśniami ekspresyjnymi, były zupełnie odmienne od włoskich arii albo włoskich pieśni tego okresu. Najważniejszy był tutaj tekst. Często różne motywy z pieśni Schuberta powtarzały się w schubertowskich sonatach albo odwrotnie. Poza pieśniami Schuberta Dieskau śpiewał (i również nagrał) pieśni Webera oraz cykl Ludwiga van Beethovena An die ferne Geliebte. Później do swego repertuaru dołączył również pozostałe cykle pieśni Schuberta, w tym Winterreise i Schwanengesang, oraz takie popularne pieśni Schuberta jak m.in. Król olch, Śmierć i dziewczyna, Wędrowiec.
Z okazji siedemdziesiątej rocznicy urodzin Dieskaua, która przypadła 28 maja 1995 roku, Deutsche Gramophon opublikował w kolekcji nagrań Dieskaua bardzo ciekawą płytę, zawierającą nagrania pieśni artystów zajmujących się nie tylko kompozycją. Można na tej płycie znaleźć na przykład pieśni autorstwa dyrygentów.
Na scenie operowej Dieskau śpiewał w znanych operach Verdiego, Wagnera, Mozarta. Do mniej znanych oper, w których występował, należą dwie opery Berga – Wozzeck i Lulu. W nagraniu Otella Dieskau wykonywał partię Jagona, w operze Wozzeck tytułową rolę, a w operze Lulu – rolę doktora Alvy. Był częstym gościem na festiwalach w Salzburgu i Bayreuth. Z Salzburga znane jest między innymi nagranie Makbeta, gdzie Dieskau śpiewał tytułową rolę. W tym czasie Dieskau współpracował z wieloma znanymi dyrygentami, między innymi z Herbertem von Karajanem.
Fischer-Dieskau śpiewał w operze podobnie, jak interpretował pieśni – przywiązywał dużą uwagę do tekstu. Znane i popularne fragmenty oper, jak np. Credo Jagona, wykonywał zupełnie inaczej niż wielu śpiewaków. Szczególnie zaś wyróżniały się jego interpretacje mozartowskich ról operowych. Swoje doświadczenia z pracy nad tekstami pieśni kompozytorów niemieckojęzycznych Dieskau zawarł w książce o interpretacji języka niemieckiego w pieśniach.
Niedawno wszechstronny artysta zaczął również dyrygować. Marzył o dyrygowaniu od czasu, kiedy rozpoczynał swoją działalność jako śpiewak operowy.
Joanna Długosz