Od listopada ubiegłego roku zespół baletowy Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie ma w swoim repertuarze balet Trzej muszkieterowie w choreografii Andre Prokovski’ego do muzyki Giuseppe Verdiego opracowanej przez Guy Woolfendena. Z programu dowiadujemy się, że choreograf postanowił wykorzystać właśnie muzykę Verdiego, ponieważ powstawała w tym samym czasie, w którym swe szalenie poczytne powieści pisał Aleksander Dumas-ojciec. Trzeba przyznać, że temu wyborowi nic zarzucić nie można. Dzięki niemu mamy okazję nie tylko podziwiać taneczne popisy solistów i corps de ballet, lecz również wysłuchać pięknych melodii pochodzących także z mniej znanych lub nieznanych wcale oper maestro Verdiego. Często pomijana tak w wystawieniach scenicznych, jak i w nagraniach muzyka baletowa napisana głównie do francuskich wersji dzieł, powraca tutaj, świetnie współgrając i z tematem baletu, i z jego wizją sceniczną.

Mamy tu więc fragmenty Zbójców, Korsarza, Nieszporów sycylijskich, Lombardczyków, Dwóch Foskariuszy, Joanny d’Arc, Attyli, Trubadura, Makbeta, Dnia królowania, Luizy Miller i Balu maskowego. Szkoda jedynie, że w programie nie znalazł się dokładniejszy spis wykorzystanych fragmentów. Widać, że jest on adresowany jedynie do najliczniejszej grupy widzów Trzech muszkieterów – dzieci i młodzieży. Szkoda, gdyż mimo pogarszającego się z przedstawienia na przedstawienie poziomu gry orkiestry, ten zabawny spektakl wart jest i obejrzenia, i wysłuchania.