Przed wakacjami odbyło się w Warszawie galowe przedstawienie baletu Lorki Massine’a Grek Zorba, podczas którego hucznie obchodzono jubileusz 25-lecia pracy artystycznej pierwszego solisty stołecznej sceny Łukasza Gruziela Jubilat, oprócz masy kwiatów od wielbicieli, dyplomów i gratulacji, otrzymał “buławę hetmana baletu polskiego”. Choć był to akt symboliczny, napawa nadzieją na poprawę kondycji tej sztuki w naszym kraju – z takim wodzem inaczej być nie może!

W nowym sezonie Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie szykuje prawdziwą ucztę dla baletomanów. Na listopad zapowiedziano prapremierę La dolce vita – baletu z muzyka Nino Roty i Krzesimira Dębskiego, w choreografii Zofii Rudnickiej. W lutym w sali im. Młynarskiego ma odbyć się premiera spektaklu Siedem grzechów głównych (muzyka: Kurt Weill, choreografia: Emil Wesołowski). Również w lutym na warszawską scenę powróci klasyka klasyki, czyli Jezioro łabędzie. Nową inscenizację baletu Piotra Czajkowskiego przygotuje światowej sławy tancerz Irek Muchamiedow (jego sylwetka w następnym numerze). Oprócz premier na sezon 2000/2001 zapowiedziano gościnne występy baletu Teatru Bolszoj z Moskwy, Cullberg Ballet, Sankt-Petersburskieo Teatru Baletu, Trischa Braun Company.

9 października w teatrze Wielkim w Warszawie wystąpi gościnnie Gus Giordano Jazz Dance Chicago.

Dla wielbicieli sztuki baletowej jedynymi dokumentami z obejrzanych spektakli mogą być zdjęcia, lub, rzadziej, nagrania video. Fotografie o tematyce baletowej można czasem znaleźć w najdziwniejszych miejscach. I tak, w sympatycznym podręczniku Muzyka w gimnazjum Agnieszki Kreiner-Bogdańskiej znalazły się zdjęcia ze spektakli Teatru Wielkiego w Warszawie: scena zespołowa ze Śpiącej królewny, pas de deux z Dziadka do orzechów (S. Woźniak i A. Kuskowska) oraz Lorca Massine w Greku Zorbie.

– Co mówi tancerz, gdy nagle zaczyna padać deszcz?
– O, pas de deux! (czyt. pa de de)

– Jak tancerka chwali smaczny obiad?
– Mówi: paso doble!