Podobno każdy poeta ma duszę trubadura, dlatego postanowiłam napisać o książce, której temat jest także muzyczny. Książka to Instynkt pięknej Inez Carlosa Fuentesa. Opowiada ona o parze muzyków – dyrygencie Gabrielu Atlan Ferrarze, który, jak twierdzi autor w wywiadzie, jest postacią autentyczną i nosi znamiona pewnego rumuńskiego dyrygenta (nazwiska nie pamiętam) i śpiewaczce. Ciekawe jest nazwisko dyrygenta – Atlan to mityczna stolica Atlantydy, Ferrarę znamy. Te dwa miasta są jak dwie opowiedziane w książce historie. Śpiewaczka jest postacią fikcyjną, można ją jednak utożsamić z Marią Callas.

Tłem książki jest piękne dzieło operowe – Potępienie Fausta Hectora Berlioza. Dyrygent i śpiewaczka wydają się podobni do bohaterów opery. Spotykają się trzy razy w różnym czasie, ale nigdy nie będą razem. On nigdy się nie ożeni, ona rozstanie się z mężem. Może brakuje im odwagi, aby wyznać sobie miłość, a może zaciążyło na nich jakieś fatum, jak na bohaterach równoległej opowieści, dziejącej się w czasach prehistorycznych. Tamci bohaterowie staną się parą, ale i oni będą musieli się rozstać. Obie pary bohaterów łączy figurka z kryształu, której kontury już się zatarły – niemy świadek wspaniałej niegdyś kultury, jakie czasem znajdują archeolodzy.

Carlos Fuentes bardzo pięknie pisze o muzyce. Według niego wyraża ona tę samą ideę, którą miały wyrażać starożytne budowle w Stonehenge i uczy nas sięgać do gwiazd.