Wiesław Ochman jest postacią wdzięczną dla biografa... – to pierwsze słowa książki Jerzego Skrobota (krakowski publicysta i krytyk sztuki, wielki przyjaciel sławnego tenora) zatytułowanej Tonacje sławy. Opowieść o Wiesławie Ochmanie. Pozycja ta ukazała się na rynku księgarskim z końcem roku 2006.

Do tych cytowanych na początku słów (Jana Pieszczachowicza, autora wstępu do owej publikacji) trzeba koniecznie dopowiedzieć: Wiesław Ochman to postać równie fascynująca nie tylko dla szczególnie, być może, wrażliwych na piękno krytyków, ale dla wszystkich, którzy mieli okazję zetknąć się z nim i jego talentami (tak, talentami, bo to przecież i wspaniały śpiewak, i doskonały malarz, i subtelny, znakomicie czujący teatr muzyczny, reżyser). A nade wszystko wspaniały człowiek – komunikatywny, delikatny, z ogromnym poczuciem humoru. I zawsze życzliwie uśmiechnięty. Nic z gwiazdorstwa, całkowity brak zarozumiałości czy nawet owej pewności siebie wynikającej z artystycznej pozycji. I taki właśnie jawi się w omawianej Opowieści Jerzego Skrobota.

A czytając choćby tylko dołączone do książki kalendarium życia artysty, zwykły miłośnik opery może doznać zawrotu głowy. Oto bowiem wielce wokalnie utalentowany młodziutki absolwent krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej w ciągu zaledwie pięciu lat (od debiutu w Operze Śląskiej w 1961 roku do momentu pierwszego wyjazdu na tournée po Wielkiej Brytanii w 1965 roku) staje się nie tylko czołowym tenorem w wymiarze krajowym, ale również zwraca na siebie uwagę prestiżowych scen światowych: Monachium (1966), Berlin i Hamburg (1967), Festiwal w Glyndebourne (1968), sceny włoskie i niemieckie (1969-1972), Festiwal w Salzburgu (1973), Metropolitan Opera (1975), La Scala w Mediolanie (1976). A dalsze lata, to już nieprzemijające pasmo sukcesów na zmieniających się, jak w kalejdoskopie scenach operowych i estradach koncertowych.

W dziewięciu rozdziałach książki Jerzy Skrobot skrupulatnie przedstawia działalność artystyczną śpiewaka, unikając przy tym encyklopedycznej czy leksykonowej formuły. I dzięki temu książka zyskuje na atrakcyjności, nie tracąc nic z wartości dokumentującej życie artysty w sztuce. Książkę uzupełniają wymienione już kalendarium, wybór partii operowych W. Ochmana oraz zestawienie oper reżyserowanych przez artystę. Bogactwo ilustracji w tekście, kilka pięknych reprodukcji obrazów bohatera oraz dołączona płyta CD The best of Ochman – to dodatkowe niespodzianki tego cennego i wartościowego wydawnictwa.