Wydana po 19 (!) latach od czasu nagrania płyta przynosi wybór arii Amastre i Xerxesa z opery G. F. Händla. Ten jeden z najznakomitszych mistrzów muzyki baroku jest kompozytorem 46 oper. Xerxes powstał w roku 1738 i należy do najczęściej wystawianych dzieł kompozytora. To z tej właśnie opery pochodzi słynne Händlowskie Largo, powolna aria tytułowego bohatera opiewająca cień, jaki daje rosnący w ogrodzie pałacu platan (Ombra mai fu – nigdy nieginący cień). Aria ta stała się szlagierem wokalnym i była transponowana na wszystkie instrumenty. Xerxes to opera seria do włoskiego anonimowego libretta opracowanego przez Silvia Stampigliego, zróżnicowana muzycznie (powaga przeplata się tu z komizmem). Szczególnie ujawnia się to w osobie kapryśnego bohatera tytułowego. Tę słynną arię, jak i pozostałe arie Xerxesa śpiewa w omawianym nagraniu Piotr Kusiewicz, znany tenor, odtwórca szeregu utworów baroku, która to epoka, a zwłaszcza muzyka Händla, jest bliska jego muzycznym zainteresowaniom. Piotr Kusiewicz to artysta muzykalny, subtelny i dysponujący znakomitym warsztatem. Śpiewa doskonale i stylowo. Jego głos brzmi pięknie na całej szerokości skali, jest bardzo elastyczny i ruchliwy w koloraturze. I pozostaje zawsze ciepły w brzmieniu, niezależnie od różnych emocji wykonywanych arii. Postać egipskiej księżniczki Amastre kreuje w omawianym nagraniu Jadwiga Rappé, artystka doskonała i perfekcyjna. Demonstruje ona głos altowy i bogaty, i piękny w brzmieniu. Wykazuje, podobnie jak jej partner, olbrzymią kulturę wokalną. I ona potrafi z każdej arii wydobyć jej odcień emocjonalny i nastrój.

Obojgu śpiewakom w nagraniu tym towarzyszy renomowany zespół Concerto Avenna pod kierownictwem kontrabasisty Andrzeja Myślińskiego. Jak zwykle w firmie DUX – znakomicie zredagowany album i doskonały mastering (Mariusz Zaczkowski).

G. F. Händel: Arie z opery „Xerxes”, Jadwiga Rappé, Piotr Kusiewicz, DUX 0377, DDD, 57’29’’, nagr.1988, wyd. 2007

***

Ignacy Jan Paderewski zaistniał przede wszystkim jako znany pianista-wirtuoz i wybitny polityk. Jego twórczość kompozytorska jest niewielka, ale wysoko oceniana. Komponował, siłą rzeczy, głównie utwory fortepianowe. Pieśni napisał raptem 25. I omawiana płyta zawiera ich 24 (brakuje najstarszej, Doli, której rękopis zaginął). Pod względem stylistycznym pieśni te mieszczą się w gatunku tzw. polskiej pieśni salonowej. Są więc raczej szlachetne w konstrukcji, bardzo melodyjne i tworzone do wybitnej poezji. Ukazują niewątpliwe bogactwo niuansów, nastrojów, ich głębię i barwę. Dotyczy to wszystkich pieśni kompozytora. Omawiana płyta zawiera: Cztery pieśni (op.7, do słów Adama Asnyka), będącą ich jakby przedłużeniem Konwalijkę, dalej Sześć pieśni (op.18, do słów Adama Mickiewicza), nieopusowaną W lesie (do słów Teofila Gautiera, dedykowaną wybitnemu barytonowi francuskiemu, Victorowi Maurelowi) i Dwanaście pieśni do poezji Catulle Mendesa (op.22, dedykowane znanej śpiewaczce francuskiej, Marie Trélat).

Młoda, związana z Warszawską Operą Kameralną mezzosopranistka Anna Radziejewska okazuje się być znakomitą interpretatorką tych pieśni. Dysponuje ładnym w brzmieniu i barwie głosem. I bardzo dobrą dykcją, co w tym przypadku jest niesłychanie istotne. Interpretuje subtelnie, delikatnie, pewne nastroje podkreśla, inne są bardziej zawoalowane, w pieśniach z op. 22, na przykład, potrafi wydobyć dramaturgię ich tekstów. Znajduje przy tym całkowite zrozumienie u pianisty, co też jest ważne, bowiem partię głosu i fortepianu Paderewski traktował zawsze równorzędnie. Podczas słuchania tego nagrania jakże trafne wydają się słowa wypowiedziane kiedyś o Paderewskim właśnie przez Marię Trélat: winien on jest światu całą muzykę, jaką w sobie nosi.

Igancy Jan Paderewski: Complete Songs, Anna Radziejewska – mezzosopran, Mariusz Rutkowski – fortepian, DUX 0585, DDD, 58’37, 2007 r.