Powyższy cytat pochodzi z obwoluty wydanej niedawno w Londynie (w wydawnictwie Little Brown and Company) książki Plácido Domingo – My Operatic Roles Heleny Matheopoulos. Kolejna publikacja poświęcona sztuce Dominga nieprzypadkowo ukazuje się właśnie teraz. W 2001 roku cały muzyczny świat będzie świętował 60 urodziny i 40-lecie pracy scenicznej tego wyjątkowego artysty. Książka zawiera bardzo osobiste wypowiedzi Dominga na temat 62 ze 115 jego operowych kreacji – wyłącznie tych, w których występował na żywo w teatrze. Artysta z właściwą mu skromnością nie wspomina wspaniałych sukcesów, jakie w nich odnosił (i nadal odnosi), natomiast wnikliwie i ciekawie analizuje muzyczne oraz dramaturgiczne aspekty poszczególnych partii, które ocenia także z punktu widzenia dyrygenta. Książka napisana jest żywo, przeplatana wieloma anegdotami z przebogatej kariery Dominga. Cenne uzupełnienie stanowią liczne fotografie i obszerna (choć niepełna) dyskografia oraz spis ról wraz z datami występów. Publikacja powinna zainteresować każdego melomana, byłaby także wartościowym źródłem informacji dla wszystkich, którzy zajmują się operą zawodowo. Niestety, można się spodziewać, że podobnie jak wcześniejsze, znakomite książki Heleny Matheopoulos (Encounters with Conductors of Today, Bravo: Today’s Tenors, Baritones and Basses Discuss Their Roles, Diva: Great Sopranos and Mezzos Discuss Their Art, Diva – The New Generation, The Great Tenors) także i ta najnowsza nigdy nie ukaże się w Polsce.