Podpisując się pod listem otwartym “Trubadura“ zamieszczonym w tym numerze Biuletynu, pragnę dodatkowo zwrócić uwagę (nie tylko jako filolog, ale również odbiorca kultury) na ogromną nonszalancję, z jaką środki masowego przekazu traktują nazwiska zagranicznych artystów, sportowców, a nawet polityków, beztrosko je zniekształcając i udziwniając, zwłaszcza gdy chodzi o nazwiska spoza obszaru kultury anglosaskiej.

Sztandarowym przykładem może być tutaj proste hiszpańskie imię José, imię sławnych tenorów, stanowiące barierę nie do pokonania dla prezenterów telewizyjnych i radiowych, którzy prześcigają się wręcz w wymyślaniu sposobów na wyartykułowanie tych czterech zaledwie głosek (udźwięcznianie s, przenoszenie lub omijanie akcentu, wymawiane j na podobieństwo polskiego ż, etc.) miast, jak nakazuje etyka zawodowa, skonsultować się z wiarygodnym źródłem.

Ta ignorancja nie tylko razi i oburza, ale przede wszystkim kompromituje instytucje, których powinnością jest dbać o poziom języka, również podawanie poprawnych wersji nazwisk, których przeciętny, niewładający językami obcymi słuchacz czy czytelnik nie ma obowiązku znać, a których ma prawo domagać się od publicznych mediów.